Marathi Rajbhasha Din Poem In Marathi
मराठी भाषा म्हटलं की इथे प्रत्येक गोष्टीवर अगदी प्रत्येक भावनेवर शब्दात गुंफलेल्या अप्रतिम कविता आपल्याला वाचायला मिळतात. कवी कुसुमाग्रजांच्या अनेक कवितांनी आपल्या मनावर कायम राज्य केले आहे. अगदी नव्या पिढीलाही कुसुमाग्रज आपलेसे वाटतात. मराठी भाषा दिन कविताही तितक्यात आपल्याशा वाटतात. यातील शब्द मराठी माणसाच्या मनात नक्कीच मराठी भाषेबद्दल प्रेम आणि स्फुरण जागवतात. अशाच काही मराठी भाषा दिन कविता पहा-
मराठी राजभाषा दिन कविता – 1 | Marathi Rajbhasha Din Poem In Marathi-1
माझा मराठीचा बोलू कौतुके
परि अमृतातेही पैजा जिंके |
ऐसी अक्षरे रसिका मेळवीन ||१||
जिये कोवळिकेचिन पाडे |
दिसती नादींचे रंग थोड़े |
वेधे परीमळाचे बीक मोड़े | जयाचेनी ||२||
एका रसाळपणाचिया लोभा |
की श्रवाणींचे होति जीभा |
बोले इंद्रिय लगे कळंभा | एकमेकां ||३||
सहजे शब्दे तरी विषो श्रवणाचा |
परि रसना म्हणे रसु हा आमुचा |
घ्रानासी भावो जाय परीमळाचा | हा तोचि होईल ||४||
नवल बोलतीये रेखेचे वाहणी |
देखता डोळ्यांही पुरो लागे धणी |
ते म्हणती उघडली खाणी | रुपाची हे ||५||
जेथे संपुर्ण पद उभारे |
तेथे मनची धावे बाहिरे |
बोलू भुजाही अविष्कारे | आलिंगावया ||६||
ऐशी इंद्रिये आपुलालिया भावी |
झोंबती परि तो सरीसेपणेचि बुझावी |
जैसा एकला जग चेववी | सहस्त्रकरू ||७||
तैसे शब्दांचे व्यापकपण |
देखिजे असाधारण |
पाहातया भावाज्ञां फावती गुण | चिंतामणीचे ||८||
– संत ज्ञानेश्वर
मराठी राजभाषा दिन कविता -2 | Marathi Rajbhasha Din Poem In Marathi-2
माझ्या मराठी मातीचा लावा ललाटास टिळा,
हिच्या संगाने जागल्या दऱ्याखोऱ्यातील शिळा
हिच्या संगाने जागल्या, दर्‍याखोर्‍यांतील शिळा
हिच्या कुशीत जन्मले, काळे कणखर हात
ज्यांच्या दुर्दम धीराने, केली मृत्यूवरी मात
नाही पसरला कर, कधी मागायास दान
स्वर्णसिंहासनापुढे, कधी लवली ना मान
हिच्या गगनांत घुमे, आद्य स्वातंत्र्याची द्वाही
हिच्या पुत्रांच्या बाहूंत, आहे समतेची ग्वाही
माझ्या मराठी मातीला, नका म्हणू हीन दीन
स्वर्गलोकाहून थोर, मला हिचे महिमान
रत्नजडित अभंग, ओवी अमृताची सखी
चारी वर्णांतुनी फिरे, सरस्वतीची पालखी
रसरंगात भिजला, येथे शृंगाराचा स्वर
येथे अहंता द्रवली, झाले वसुधेचे घर
माझ्या मराठी मातीचा, नका करू अवमान
हिच्या दारिद्य्रात आहे, भविष्याचे वरदान
माझ्या मराठी मातीचा, लावा ललाटास टिळा
हिच्या संगे जागतील, मायदेशांतील शिळा
मराठी राजभाषा दिन कविता – 3 | Marathi Rajbhasha Din Poem In Marathi-3
लाभले आम्हास भाग्य बोलतो मराठी
जाहलो खरेच धन्या एक तो मराठी
धर्म, पंथ, जात एक जाणतो मराठी
एवढ्या जगात माय मानतो मराठी
आमुच्या मनामानात दंगते मराठी
आमुच्या रगारगात रंगते मराठी
आमुच्या उराउरात स्पंदते मराठी
आमुच्या नसानसात नाचते मराठी
आमुच्या पिलापिलात जन्मते मराठी
आमुच्या लहानग्यात रांगते मराठी
आमुच्या मुलामुलीत खेळते मराठी
आमुच्या घराघरात वाढते मराठी
आमुच्या कुला कुलात नांदते मराठी
येथल्या फुलाफुलात हासते मराठी
येथल्या दिशादिशात दाटते मराठी
येथल्या नगानगात गर्जते मराठी
येथल्या दरीदरीत हिंडते मराठी
येथल्या वनावनात गुंजते मराठी
येथल्या तरुलतात साजते मराठी
येथल्या कळीकळीत लाजते मराठी
येथल्या नभामधून वर्षते मराठी
येथल्या पिकांमधून डोलते मराठी
येथल्या नद्यांमधून वाहते मराठी
येथल्या चराचरात राहते मराठी
पाहुणे जरी असंख्य पोसते मराठी
आपुल्या घरात हाल सोसते मराठी
हे असे कितीक ‘खेळ’ पाहते मराठी
शेवटी मदांध तख्त फोडते मराठी
मराठी राजभाषा दिन कविता – 4 | Marathi Rajbhasha Din Poem In Marathi-4
माय मराठी ! तुझिया पायी तन मन धन मी वाहियले,
तुझिया नामी, तुझिया धामी अखंड रंगुनि राहियले.
कष्टामधली तुझीच गोडी चाखायची मज आई,
मला आवडे तुझा विसावा, तुझीच निर्भर अंगाई.
तुझे झरे अन् तुझी पाखरे,वास तुझा जनलोक तुझा,
हवाहवासा मला वाटतो राग तुझा, संतोष तुझा.
माय मराठी ! तुझिया अंकी लोळण येते, बागडते,
तसेच अलगद तव आभाळी भरारणे मज आवडते.
तुझे चालणे, तुझे बोलणे, दाखव मजला रीत तुझी,
जे ओठी ते पोटी असली शिकवी मजला प्रीत तुझी.
तुझीयासाठी गुंफित बसते मोहनमाला शब्दांची,
अर्थ साजरा,गंध लाजरा, नवलपरी पण रंगांची.
माय मराठी ! तुझियासाठी वात होऊनी जळते मी,
क्षणाक्षणाने कणाकणाने तुझ्या स्वरुपा मिळते मी.
– संजीवनी मराठे
मराठी राजभाषा दिन कविता – 5 | Marathi Rajbhasha Din Poem In Marathi-5
माझ्या मातीचे गायन
तुझ्या आकाश श्रुतीनी
जरा कानोसा देऊन
कधी ऐकशील का रे
माझी धुळीतील चित्रे
तुझ्या प्रकाश नेत्रांनी
जरा पापणी खोलून
कधी पाहशील का रे
माझ्या जहाजाचे पंख
मध्यरात्रीत माखले
तुझ्या किनार्‍यास दिवा
कधी लावशील का रे
माझा रांगडा अंधार
मेघामेघात साचला
तुझ्या उषेच्या कानी
कधी टिपशील का रे
मराठी राजभाषा दिन कविता – 6 | Marathi Rajbhasha Din Poem In Marathi-6
तुझ्या आकाश श्रुतीनी
जरा कानोसा देऊन
कधी ऐकशील का रे
माझी धुळीतील चित्रे
तुझ्या प्रकाश नेत्रांनी
जरा पापणी खोलून
कधी पाहशील का रे
माझ्या जहाजाचे पंख
मध्यरात्रीत माखले
तुझ्या किनार्‍यास दिवा
कधी लावशील का रे
माझा रांगडा अंधार
मेघामेघात साचला
तुझ्या उषेच्या कानी
कधी टिपशील का रे
मराठी राजभाषा दिन कविता – 6 | Marathi Rajbhasha Din Poem In Marathi-6
माझ्या मराठीची गोडी
मला वाटते अवीट
माझ्या मराठीचा छंद
मना नित्य मोहवीत
ज्ञानोबांची-तुक्यांची
मुक्तेशाची-जनाईची
माझी मराठी चोखडी
रामदास-शिवाजीची
‘या रे या रे अवघेजण
हाक माय मराठीची
बंध खळाळा गळाले
साक्ष भीमेच्या पाण्याची!
डफ-तुणतुणें घेऊन
उभी शाहीर मंडळी
मुजऱ्याची मानकरी
वीरांची ही मायबोली
नांगराचा चाले फाळ
अभंगाच्या तालावर
कोवळीक विसावली
पहाटेच्या जात्यावर!
नव्या प्राणाची ‘तुतारी’
कुणी ऐकवी उठून
‘मधुघट’ अर्पी कुणी
कुणी ‘माला’ दे बांधुन!
लेक लाडका एखादा
गळां घाली ‘वैजयंती’
मुक्त प्रीतीचा, क्रांतीचा
कुणी नजराणा देती
हिचें स्वरूप देखणें
हिची चाल तडफेची
हिच्या नेत्रीं प्रभा दाटे
सात्विकाची-कांचनाची!
कृष्णा-गोदा-सिंधुजळ
हिची वाढविती कांती
आचार्यांचे आशीर्वाद
हिच्या मुखीं वेद होती
माझ्या मराठीची थोरी
नित्य नवें रूप दावी
अवनत होई माथा
मुखीं उमटते ओवी!
– वि. म. कुळकर्णी
Tags
मराठी भाषा गौरव दिन
